حوالی جنوب بازار تهران در خیابان مولوی، کارگران با ماشینآلات حفاری سخت مشغول کار بودند. حفاری توسط پیمانکار شرکت آب و فاضلاب تهران انجام میشد. اما دختری دانشجو که از آن اطراف رد می شد، کنجکاو می شود و نگاهی به گودال های حفاری شده می اندازد. بیشتر در قصه ها اتفاق می افتد، اما آن دختر که اتفاقا دانشجوی باستان شناسی است، قطعات سفال را لابه لای خاک تشخیص می دهد. هیجان زده می شود و به هر کسی که می شناسد زنگ می زند از استادش گرفته تا خبرنگاران و میراث فرهنگی، همه را خبر می کند.با بازدید کارشناسان میراث فرهنگی و همکاری شرکت آب و فاضلاب تهران و پیمانکارش، کار تعطیل می شود و پس از چندی کاوش های باستان شناسی به سرپرستی اسماعیل اسماعیلی جلودار آغاز می شود. طولی نمی کشد که این کاوش به کشفی عجیب منجر می شود: «اسکلتی هفت هزار ساله در دل تهران». خبر مثل بمب در میان رسانه ها صدا می کند. برخی از کارشناسان آن را شبه برانگیز می دانند. برخی دیگر کشف چنین اثری را به فاصله چند کیلومتر از محوطه چشمه علی شهرری کم اهمیت می شمرند. اما اسماعیلی روز گذشته خبر از کشف دومین اسکلت در آن محوطه داد تا موضوع کشف آثار باستانی و اسکلتی هفت هزارساله در تهران وارد مرحله جدیدی شود، مرحله ای که دیگر نمی توان از آن به عنوان یک فرضیه یاد کرد.به گفته اسماعیلی جلودار، در ادامه کاوش های این محوطه در کنار اسکلت هفت هزار ساله قبلی، بقایای دومین اسکلت انسانی که احتمالا مربوط به همان بازه زمانی است، کشف شد. این باستان شناس همچنین از کشف ابزارآلات سنگی شامل سنگ ساب، مشته و تراشه همراه بقایایی از کف و سازه های حرارتی در کنار آن تدفین انسان دوم خبر می دهد و به جام جم می گوید: «با کشف آن آثار شواهد بیشتری از استقرار یک اجتماع انسانی در این منطقه در هزاره پنجم پیش از میلاد در اختیار ما قرار می گیرد. این آثار تائیدی بر وجود محوطه ای باستانی مدفون در نزدیکی چهارراه مولوی تهران است.»البته این اسکلت همچون اسکلت قبلی کامل نیست و به گفته او...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر