اخبار فارسی: 2014

۱۳۹۳ دی ۱۰, چهارشنبه

از دست‌رفتگان سینما در سال ۲۰۱۴

پرویز جاهددر سالی که گذشت، تعدادی از سینماگران و ستارگان سر‌شناس سینما، چهره در نقاب خاک کشیدند. کسانی که با نوشته‌ها، تصاویر، موسیقی و نقش‌های سینماییشان، به زندگی و دنیای ذهنیمان راه پیدا کردند و برخی از آن‌ها تا جهان و سینما باقی است، همواره در یاد عاشقان سینما و دوستدارانشان باقی خواهند ماند. مرگ برخی از آن‌ها از جمله میکلوش یانچو، سینماگر بزرگ مجار، آلن رنه، سینماگر برجسته فرانسوی و پل مازورسکی، کارگردان موج نوی هالیوود و یا بازیگرانی مثل فیلیپ سیمور هافمن و رابین ویلیامز، ضایعه جبران ناپذیری برای سینمای جهان بود.میکلوش یانچومیکلوش یانچو، سینماگر برجسته مجارستانی و از نامدار‌ترین سینماگران سینمای اروپای شرقی در آخرین روز ژانویه ۲۰۱۴ در سن ۹۲ سالگی درگذشت.یانچو، سینماگر فرمالیستی بود که بین فرم سینمایی آثارش و درونمایه آن‌ها، پیوندی ناگسستنی وجود داشت. او استاد زیبایی‌شناسی و فرم در سینما بود و منتقدان و فیلم‌شناسان، او را در رده فیلمسازانی چون میکل‌آنجلو آنتونیونی و اینگمار برگمان قرار می‌دهند. فیلم‌های یانچو، از نظر درونمایه، بسیار عمیق و متفکرانه و از نظر بصری بسیار زیبا، خیره‌کننده و خیال‌انگیزند.بیشتر بخوانید: بیان سینمایی تجاوز جنسی در جنگ‌هاسینمای یانچو، روایت‌های حماسی و آیینی او از خشونت، ستم، تحقیر و سرکوب در پهنه تاریخ معاصر مجارستان‌اند. سبک سینمایی یانچو، در برداشت‌های بلند (فیلم‌های «الکترا» و «بادهای زمستانی» او تنها از ۱۲ نما تشکیل شده‌اند)، استفاده از پرده عریض، حرکت‌های پیچیده و موزون دوربین، کورئوگرافی صحنه‌ها، میزانسن‌های پیچیده از گروه بازیگران و حرکت‌های موزون و باله‌وار آن‌ها در فضاهای طبیعی خالی و لخت مثل دشت، نمایش برهنگی زنان به عنوان شکل‌های سادیستی تحقیر، سرکوب و خشونت خلاصه می‌شود؛ سبکی که ارتباطی تنگاتنگ و جدانشدنی با اندیشه‌های سیاسی و دیدگاه‌های مارکسیستی یانچو دارد.فیلم‌های یانچو به شکل ارگانیکی با تاریخ مجارستان در پیوند است و بیانگر رویکرد انتزاعی، آیینی و نمایشی او به این تاریخ‌اند؛ تاریخی پر فراز و نشیب از ملتی که بار‌ها سرکوب شده، گاهی مقاومت کرده و‌ گاه به حقارت و ذلت تن داده است.سینمای حماسی یانچو، آگاهانه با حذف همه عناصر جذاب و احساسی مثل عنصر قهرمان و موسیقی حماسی هیجان‌انگیز از نمونه‌های هالیوودی این نوع سینما فاصله می‌گیرد. برداشت‌های بلند یانچو و حرکت‌های پیچیده دوربین او...