شهر لوزان سوئیس از هفتهها پیش در کانون توجه رسانههای بینالمللی قرار دارد. درباره چرایی انتخاب این شهر برای حساسترین دور مذاکرات هستهای میان ایران و شش قدرت جهانی، حدس و گمانهای فراوانی وجود دارد. تعداد دیپلماتهایی که از حدود یک هفته پیش برای اظهار نظر درباره روند مذاکرات هستهای لوزان جلوی رسانهها حاضر شدهاند کم نیست. پرسه کوتاهی در اطراف هتل بوریواژ، کنار دریاچه و در خیابانهای مرکزی شهر در روزهای گذشته، به سرعت آشکار میکند که پشت سر چند نفری که در تلویزون و تصویرهای منتشر شده در رسانههای دیدهایم، لشکری از دیپلماتها و کارشناسان ارشد هفت کشور جهان در لوزان استقرار یافتهاند. ایستگاههای گفتوگوهای هستهای میان نمایندگان ایران و کشورهای ۱+۵ (پنج عضو دائم شورای امنیت و آلمان) در چند سال گذشته کم نبودهاند. ایستگاههای مذاکرات هستهای کاروان مذاکرهکنندگان هستهای دو طرف از سال ۲۰۰۸ حرکت خود را از ژنو آغاز کردهاند و پس از سرکشی به شهرهایی چون استانبول، بغداد، مسکو، آلماتی و وین بار دیگر در نوامبر ۲۰۱۳ به ژنو رسیدند و موافقتنامه موقتی را در این شهر به امضاء رساندند. با این تاریخچه انتظار میرفت دور آخر مذاکراتی که میرود به امضای یک توافقنامه تاریخی منجر شود نیز، در ژنو برگزار میشد که شهرتش به عنوان "صحنه سیاست بینالمللی" قابل قیاس با شهری چون لوزان نیست. انتخاب شهرها به عنوان مرکز مذاکرات حساس اغلب انگیزه و علت خاصی دارد که همیشه بهطور رسمی و آشکار بیان نمیشود. استانبول زمانی انتخاب شد که روابط ایران و ترکیه مانند امروز متشنج نبود و احتمال میرفت این کشور واسطه و مکان تبادل اورانیومهای ۲۰ درصد غنی شده ایران با میلههای سوخت باشد. انتخابهای گوناگون انتخاب مسکو نیز زمانی بود که روسیه قرار بود به دلیل روابط دوستانه با جمهوری اسلامی نقش فعالتری در مناقشه هستهای با ایران بازی کند. انتخاب محل مذاکره برای برخی محافل سیاسی نیز جنبه نمادین دارد. شماری از نمایندگان مجلس زمانی از وزیر خارجه محمد جواد ظریف انتقاد کردند که چرا دچار یک "خطای دیپلماتیک" شده و با همتای آمریکایی خود در ژنو قدم زده است. عدهای از نمایندگان نیز از ظریف انتقاد کردهاند که چرا مذاکرات هستهای در کشورهای اروپایی برگزار میشود و ایران در انتخاب محل گفتوگوها نقشی بر عهده ندارد. ژنو و...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر