امیر کیافردر ایران یک جریان قوی هجو کردن، جکسازی و طنز نویسی سیاسی وجود دارد که به خصوص در طول حیات جمهوری اسلامی و بعد از آن با رشد استفاده از اینترنت و موبایل تقویت شده است. بعد از اعلام توافق اولیه ایران و ۵+۱ در لوزان سوئیس بر سر پرونده فعالیتهای اتمی جمهوری اسلامی ایران، توجه این جریان به پرونده هستهای ایران و خوشحالیهای صورت گرفته بعد از توافق لوزان جلب شد. در یکی از این پیامهای طنز که با تقلید از حکایتهای مربوط به شیخ ابوسعید ابوالخیر نوشته شده، آمده است:«روزی مردی به سراغ شیخ رفت و گفت که من با همسر و چهار فرزندم در یک خانه ۳۰ متری زندگی میکنیم و از تنگی جا در عذابیم؛ راه حلی عنایت فرما. شیخ پرسید آیا به جز خودت، همسر و فرزندانت کس دیگری نیز با شما هست؟ مرد گفت: بزی داریم که آن را در حیاط خانه میبندیم. شیخ گفت بز را هم به داخل خانه ببر و با هم زندگی کنید. هفته بعد مرد به نزد شیخ بازگشت و با فغان و ناله گفت یا شیخ بر تنگنای ما افزوده شد و دیگر هیچ آرامشی در خانه نیست. شیخ فرمود بز را از خانه خارج کن و در حیاط ببند. چند روز بعد مرد بازگشت و از شیخ تشکر بسیار کرد و گفت از روزی که با راهنمایی شما بز را از خانه بیرون کردهایم جای ما بسیار باز شده و همه در آرامش به سر میبریم.»در انتهای این متن نوشته شده است که:«آیا از بازگشت کشور به شرایط ۱۰ سال قبل خوشحالید؟ »محمدجواد ظریف، پس از بازگشت از لوزان با خوشحالی. این خوشحالی اینک رنگ باخته استبازگشت به شرایط پیش از پرونده اتمی؟حجم بالایی از اظهار نظرها و مطالب شوخی و جدی درباره توافق لوزان، مشتمل بر یادآوری همین نکته است که بعد از ۱۰ سال تحریم و شرایط بد اقتصادی و سیاسی در حال بازگشت به همان شرایط اولیه هستیم؛ اما این تعبیری سراسر اشتباه و گمراه کننده است زیرا:یک: هنوز توافقی به صورت رسمی صورت نگرفته و بعید است در صورت اجرای کامل این توافق، اوضاع در زمانی کوتاه به حالت اولیه خود بازگردد....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر