سیمین روزگردعلیرغم اینکه استان سیستان و بلوچستان جاذبههای گردشگری و تاریخی ارزشمندی را در خود جای داده است و با توجه به شرایط خاص جغرافیایی اعم از قرار گرفتن در موقعیت ترانزیتی، از توانایی و ظرفیت فوقالعادهای برای توسعه و آبادانی برخوردار است؛ اما بیکاریها و استعدادهای فراوان در مرز، سهم سیستان و بلوچستان در قاچاق سوخت را زیاد کرده است. در همین رابطه، چند ماه پیش بود که روزنامهی آفتاب یزد از اینکه محمد یوسف رئیسی، سرمربی تیم ملی کریکت ایران، برای امرار معاش در سر کوچهای در نیکشهر استان سیستان و بلوچستان بنزین فروشی میکند، خبر داد.نرخ بیکاری در استان سیستان و بلوچستان، این پهناورترین استان کشور استان کشور، که بنا بر اطلاعات مرکز آمار ایران، حدود ۲ میلیون و پانصد هزار نفر جمعیت دارد، ۱۳.۹ درصد اعلام شده است. اما اگر حتی یک بار به مرکز این استان، یعنی زاهدان، سفر کرده باشید، به وضوح به نادرست بودن چنین آماری پی خواهید برد؛ حال آنکه در حاشیهی شهرها، این وضعیت وخیمتر هم خواهد بود و بسیاری از مسئولان استانی هم بر این واقعیت صحه میگذارند. برای نمونه، علیاصغر میرشکاری، معاون امنیتی-انتظامی استاندار سیستان و بلوچستان، ماه گذشته آمار بیکاری در منطقه را، تا بیش از ۳۹ درصد اعلام کرد.از طرفی، با افزایش قیمت سوخت در سالهای اخیر و سهمیهای کردن آن و همینطور بسته شدن مرز، این سوال در ذهن متبادر میشود که مگر چه میزان سودی عاید شهروندان میشود که همچنان به این کار سخت و پر خطر مبادرت میورزند و خرید و فروش سوخت، به عنوان یک شغل(دستفروشی) در این منطقه، در نظر گرفته میشود؟برای رسیدن به پاسخ این پرسش و جزئیات بیشتر در خصوص چگونگی قاچاق سوخت توسط مردم در سیستان و بلوچستان، خط صلح به سراغ آقای “باسط” که بنزین و گازوئیل خرید و فروش میکند رفته است. نام کامل این شهروند بلوچ، محفوظ میماند…-آقای باسط، مردم منطقه به چه دلایلی به قاچاق سوخت روی میآورند؟دلیل آن بیکاری در منطقه است. جوانها هیچ کار و شغل و درآمدی ندارند و مجبورند که این کار را انجام دهند.در این راه، بیشتر چه اقشاری از جهت سن و سال، دیده میشوند؟ آیا کودکان و زنان...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر