تنها همگرايی‌های از جنسِ ''پايدار'' که پایه و مبنای آنها، ارزش‌های ''پايدار'' هستند، می‌توانند به تأمین حیات امن و سالم برای انسان و طبیعت بیانجامد. به همین دلیل لزومِ مطالعهِ انواع همگرایی، با یک روشِ ''پایدار''، می‌تواند کمک شایانی به یافتن راهِ حل‌های عملی و علمی در راستای یک ''جامعه بشری پویا'' بکند.مسعود اسماعیلودرباره همگرایی‌های پایدار و ناپایدار مقدمه:یک نگاه به عصرِ حاضر و نگاهی به تخریبِ تدریجیِ محیط زیست و ارزش‌های انسانی، نشانگرِ این واقعیت است که متاسفانه، اکثرِ همگرایی‌های سیاسی، اجتماعی و مدنی، حتی در کشورهای دمکرات و نسبتاً آزاد جهان، به نوعی به ابزارِ تخریبِ انسان و محیط زیست او تبدیل شده است. کافیست که به آخرین آمارِ سازمان مللِ متحد در سال ۲۰۱۴ در رابطه با محیط زیست نظری انداخته شود و یا در لینک زیر این مقاله به آمار دهشتناک تخریب محیطی توجه کرد که انسان برای بقای خود به آن بیش از هر موجود دیگری نیازمند است.به لینک زیر توجه کنید:http://ift.tt/1B7Uyhu شک این تخریب‌ها به ویژه در کشورهایی که شهروندانش دست به گریبانِ استبدادِ فراگیر می‌باشند، در تمامِ زمینه‌ها به دوصد چندان می‌رسد، و ایران از هر جهت یک نمونهِ بارزِ آن است. حکومت کنونی ایران در تخریب انسان، تخریب ارزش‌ها، و تخریب محیط زیست، یکی از بی‌رحم‌ترین رژیم‌های تمامیت‌خواه به شمار می‌رود.در این نوشتار سعی بر این شده که در حوزهِ علومِ انسانی، اشاره‌ای به انواع همگرایی‌ها بشود و با گشودن این بحث، با فراخوان به مشارکت صاحب نظران، به تجزیه و تحلیل آنها پرداخت تا شاید بتوان به یک واحد اندازه‌گیری و قرارداد عملی برای تشخیص و درکِ انواعِ همگرایی‌های پایدار و ناپایدار دست یافت. سعی بر این است که بتوان به نمودار‌های علمیِ ساده و قابل درکِ همگانی رسید و آنها را در اختیارِ افکار عمومی قرار داد.مسلما با تأمل بیشتر می‌توان به تعاریف دقیق‌تری از همگرایی دست یافت و طبیعتا پی برد که الزاما همه همگرایی‌ها هدفمند و آگاهانه نیستند، همان گونه که همه همگرایی‌ها به خودی خود مثبت و به سود انسان نیستند. من به این باورم که، چه عواملِ پیشرفت و شکوفاییِ جوامعِ بشری و چه عواملِ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر