پروا داوریدر صحنهای از فیلم تحسین شده «ایدا»، سه راهبه جوان پیش از ادای سوگندشان در محلی که هنوز مانده تا به شکل «حمامی» امروزی درآید، در شستن بدنهاشان به همدیگر کمک میکنند. ایدا، «قهرمان» فیلم، تنِ زنانه را گویی آنجاست که کشف میکند؛ «خلوتی» در کار نیست؛ آداب و اعمالی که دختران انجام میدهند، با آنچه در حمامهای امروزی میگذرد متفاوت است. ماجرای فیلم در لهستان سالهای دهه ۶۰ میگذرد.نظافت؛ تولد فضای خصوصیچه تغییری در طول این سالها رخ داده؟ آیا تحولات در شیوه نظافت شخصی به همین تغییرات خلاصه میشود؟موزه مَرموتان مونه (Musée Marmottan Monet) ـ واقع شده در محله شانزدهم پاریس که سال گذشته ۸۰ سالگی گشایشش را جشن گرفت، امسال برای پرداختن به پرسشهایی از این دست، نمایشگاه بکری ترتیب داد: «نظافت، تولد [فضای] خصوصی» (La toilette، la naissance de l «intime). نمایشگاه، یک جورهایی مرور تاریخچه حمامهایی است که بسیاری از ما، چه در شرق و چه در غرب، در آنها بخت پرداختن به «خودمان» را یافتهایم و البته تصویر زنان در این تاریخچه، منحصر به فرد و قابل بررسی است.همین ابتدا این را روشن کنیم که فعل «توالت» کردن و کلمه «توالت» در اینجا از معنای قضای حاجت و ادرار کردن فراتر میرود و به حیطهای از نظافت وارد میشود که نه تنها نظافت، بلکه آراستن و پیراستن خود به سبک جدید را نیز در بر میگیرد. بعضی از مادربزرگها، از جمله مادربزرگ خود من، هنوز از فعل توالت کردن بهعنوان معادلی برای آرایش کردن ـ و نه وسمه و سرمه کشیدن ـ، بلکه استفاده از لوازم آرایشی جدید مثل ریمل و ماتیک و… استفاده میکنند. به عبارت دیگر برای توصیف آدابی امروزیتر که به معنای این فعل در زبان فرانسه بسیار نزدیک است.به این ترتیب در این نمایشگاه، صد اثر، شامل طراحی روی پارچه، نقاشی، مجسمه، عکس و گراور، برای توصیف یک عمل جدید یعنی توالت کردن و تحول آیینهایی که به بدن میپردازند و در نهایت به ظهور فضایی اختصاصی برای این فعالیت یعنی «حمام» میانجامند، گردآوری شدهاند. در این مفهوم، «حمام»، فضایی بسته است، با اعمالی تاره و زمانی که شخص در آن تنها به خودش میپردازد.آثار گردآوری شده از هنرمندان...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر