تحولات سینمای ایران در سال ۹۳ بیش از هر چیز متاثر از اتفاقات سال قبلش بود. اتفاقاتی که در سی و دومین دوره جشنواره فیلم فجر روی داد باعث شد تا سایهاش بر تمام وجوه سینمای ایران سنگینی کند. مدیران سینمایی دولت حسن روحانی در سال ۹۳ پس از تجربه سخت مواجهه با منتقدانِ عملکردشان در جشنواره قبلی فیلم فجر، بیش از هر چیز میکوشیدند آرامش را بر سینما فراهم کنند.تحولات سینمای ایران در سال ۹۳ بیش از هر چیز متاثر از اتفاقات سال قبلش بود. اتفاقاتی که در سی و دومین دوره جشنواره فیلم فجر روی داد باعث شد تا سایهاش بر تمام وجوه سینمای ایران سنگینی کند. مدیران سینمایی دولت حسن روحانی در سال ۹۳ پس از تجربه سخت مواجهه با منتقدانِ عملکردشان در جشنواره قبلی فیلم فجر، بیش از هر چیز میکوشیدند آرامش را بر سینما فراهم کنند.آنها، هم در عرصه تولید فیلمهای جدید و هم در اکران فیلمها سیاست دوری از تنش را برگزیدند و با دور کردن سینماگران از پرداختن به مضامین حساسیتبرانگیز، کوشش کردند حاشیه امنی برای خود و سینما از حملات منتقدان ایجاد کنند.این چنین بود که در سال ۹۳ همچنان فیلمهای حساسیتبرانگیز جشنواره سی و دوم فیلم فجر مانند «عصبانی نیستم» و «قصهها» اکران نشدند و تلاشها برای نمایش فیلم «خانه پدری» هم با مقاومت مخالفان، تنها به نمایشی دو روزه در یک سینما منتهی شد.قدرتنمایی منتقداندر سال ۹۳ سینمای ایران شاهد ادامه مخالفت برخی نهادهای خارج از مجموعه دولت با برنامههای مدیران سینمایی بود که در راس آنها کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی قرار داشت. این کمیسیون با انتشار فهرستی از ۸ فیلمی که اعتقاد داشت نباید به نمایش درآیند، عملا مدیران سینمایی را در موضعی دفاعی قرار داد.احمد طالبینژاد منتقد و نویسنده سینمایی شناختهشده ساکن تهران در ارزیابی عملکرد مدیران سینمایی در سال ۹۳ با تاکید بر لزوم در نظرگرفتن شرایط کلی کشور، به دخالت نهادهای دیگر در امور سینمایی اشاره میکند: «به طور کلی همه مدعی هستند، من هم ممکن است مدعی باشم که مدیریت سینمایی محتاط شده. ولی متاسفانه شرایط کلی کشور به گونهای است که به نظر من هر مدیری را حتی دموکراتترین مدیر را الان بگذارند...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر