به گزارش آخرین نیوز، محمدحسين روانبخش در روزنامه مردمسالاری نوشت:نامه محمدرضا رحيمي به رئيس سابقش، محمود احمدي‌نژاد هر چند حرف تازه‌اي نداشت اما از اين نظر که اين حرفها را محمدرضا رحيمي‌مي‌زند حائز اهميت بود . رحيمي در اين نامه سعي کرده ژستي را بگيرد که امروز بسياري از حاميان و نزديکان ديروز احمدي‌نژاد گرفته‌اند: منتقدي که خون دل مي‌خورده و تا جايي که امکان داشته در مقابل «آبروبري»هاي او ايستاده است و اين، با توجه به پيشينه رحيمي بسيار جالب است. او قبل از اينکه جذب دولت شود، درباره احمدي‌نژاد گفته بود «يکي از مسلمانان سوريه معتقد بود اگر بنا بود بعد از پيامبر (ص)، پيامبري بيايد آن، احمدي‌نژاد بود» ( 17 خرداد 1385 - در همايش ديوان محاسبات کل کشور ) و بعيد نيست که او، در طول سال‌هاي بعد به خصوص بعد از معاون اول شدنش، شناخت تازه‌اي از احمدي‌نژاد بدست آورده باشد و به آنچه در نامه‌اش به احمدي‌نژاد نوشته، رسيده باشد؛ اما با عرض پوزش از برادر رحيمي، اين موضوع اصلا قابل پذيرش نيست، نه به خاطر اينکه رحيمي اين حرفها را بعد از عدم حمايت احمدي‌نژاد از او منتشر کرده، بلکه به دليل شواهد متعددي که نشان مي‌دهد رحيمي تا آخرين روزهاي دولت احمدي‌نژاد، ارادتش نسبت به او پايدار مانده است :1- بيستم آذر ماه 1391 روزنامه جمهوري اسلامي نوشت:کنار هم قرار دادن نام خدا و رهبري و رئيس‌جمهور، در مراسم افتتاح طرح توسعه سيمان بوکان توسط محمدرضا رحيمي معاون اول رئيس‌جمهور، موجب تعجب مردم شد. طي دو روز گذشته مردم، تماس‌هائي با روزنامه جمهوري اسلامي گرفته و به اين اقدام معاون اول رئيس‌جمهور اعتراض کردند. آنها گفتند جمله «به نام خدا و... به نام رئيس‌جمهور » که عبارت به کار برده شده توسط رحيمي بود متأسفانه بارها از تلويزيون نيز پخش شد!اين موضوعي است که رحيمي قادر به انکار آن هم نيست؛ زيرا يک روز بعد از انتشار اين خبر، دفتر محمدرضا رحيمي مجبور شد اطلاعيه‌اي بدهد و بابت اين حرف عذرخواهي کند . در آن اطلاعيه آمده بود: «به دنبال انتشار خبر انتقادآميز رسانه‌ها به نقل از مردم درباره «کنار هم قرار گرفتن نام خداوند، رهبري و رييس‌جمهور» که در جريان سخنراني...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر