۱۳۰ سال پیش، آمریکا و قدرتهای وقت اروپا در نشستی در برلین، "قارهی سیاه" را میان خود تقسیم کردند. این نشست که به دعوت نخستین صدر اعظم آلمان، بیسمارک، صورت گرفت، سرآغاز استعمار مردم آفریقا شد. موضوع "کنفرانس کنگو" که در تاریخ ۲۶ فوریهی ۱۸۸۴ به پایان رسید، استعمار آفریقا و چگونگی "تجارت آزاد" در حوزهی رودهای کنگو و نیجر را در دستور کار خود داشت. در این نشست، آمریکا و نمایندگان سران ۱۳ کشور اروپایی، بدون در نظر گرفتن ویژگیهای قومی، نژادی واقتصادی قاره سیاه، به توافقی رسیدند که مفاد آن در "پیمان برلین" درج شد. این کنفرانس که به دعوت اتو فن بیسمارک، زمامدار دولت پروس و نخستین صدراعظم آلمان صورت گرفت، مرزهای جدید جغرافیایی کشورهای این قاره را به عنوان "مستعمرههای کشورهای اروپایی"، از جمله آلمان، بلژیک و فرانسه مشخص کرد و زمینهی سلطهجویی و کشمکش قدرت میان این کشورها را فراهم ساخت. استعمار، زمینهساز جنگ به باور اغلب تاریخنگاران، مفاد "پیمان برلین" سرآغاز درگیریهای خونینی شد که هنوز هم برخی از کشورهای آفریقایی از پیامدهای منفی آن رنج میبرند. اولایمی آکینوومی، استاد دانشگاه نازاراوا در نیجریه در این باره میگوید: «آفریقا در کنفرانس برلین، بدون توجه به ساختارهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی موجود، بین کشورهای اروپایی تقسیم شد.» برخی از کارشناسان معتقدند که این تقسیمبندی اجباری، اغلب به جداسازی گروههای اجتماعی که در همزیستی مسالمتآمیز با یکدیگر بهسر میبردند، یا واداشتن دشمنان سنتی به زندگی در کنار هم، انجامید. به عنوان مثال، با تقسیم اراضی پیرامون رود کنگو میان بلژیک و فرانسه، انسانهایی که در امتداد دو سوی این رود به عنوان یک مرز جغرافیایی طبیعی زندگی میکردند و زبان و فرهنگ مشترک داشتند، از یکدیگر جدا شدند. به گفتهی اولایمی آکینوومی، مرزکشی "دلبخواهی" اروپاییها، بدون توجه به تعلقات نژادی و قومی ساکنان این مناطق، راهها و جادههایی را که برای تسهیل برقراری روابط بازرگانی در این حوزهها ساخته شده بودند، بهکلی ویران کرد: «زیرا بر اساس "پیمان برلین"، داد و ستد کالا و مایحتاج زندگی که خارج از محدودهی این و آن مستعمره صورت میگرفت، پس از مرزکشی ممنوع اعلام شد.» این تاریخنگار میگوید، پژوهشهای جدید نشان میدهند که در حال حاضر هم، تنشها، درگیریها و جنگهای داخلی در چنین مناطقی،...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر