منصور امانجدال در دستگاه قُدرت جمهوری اسلامی بر سر مسیر آتی برخورد با غرب، به گونه گُریز ناپذیری گرد بودجه سال آینده مُتمرکز شده است. پُرسش به سادگی این است که آیا منابع "نظام" برای ادامه سیاست بُحران آفرینی و میلیتاریستی بسنده می کند یا اینکه تامین این هزینه کلان دیگر مُمکن نیست و باید با طرفهای خارجی کنار آمد. حُجت الاسلام روحانی و دولت جناح میانه حُکومت پاسُخ روشنی برای این سووال دارند. آنها می گویند "خزانه خالی است" و "وضعیت بودجه در شرایط بُحرانی است". راه حلی که آنان برای خروج از این وضعیت پیشنهاد می دهند، خروج از "انزوا" و به بیان روشن تر، عادی سازی رابطه با آمریکا به مثابه دریچه ورود به بازار جهانی است. در مُقابل، باند ولی فقیه که پایه قُدرت آن بر زمین بُحران آفرینی خارجی اُستوار گردیده، استدلال می کند که "نظام" در "شرایط بدر و خیبر" قرار دارد و باید کلیه امکانات و منابع کشور برای پیروزی در دسترس که هیچ وعده دیگری جُز ادامه صدارت خود بر تخت قُدرت و ثروت نیست، بسیج و هزینه شود. راه حلی که آقای خامنه ای و شُرکا پیشنهاد می کنند، گردآوری هزینه این سیاست از راه تحت فشار گذاشتن جامعه و تحمیل بدوی ترین شکل ریاضت اقتصادی بر آن زیر تابلوی "اقتصاد مُقاومتی" است. آنها جیب و سُفره مردُم سلب حُقوق شده ایران را خزانه اندرونی خویش می پندارند و هر گونه دخل و تصرُفی در آن را مُجاز و "حلال" می شمارند. اینک، زمان کوتاهی پیش از پایان سال، این مساله که کدامیک از دو راه حل یاد شده باید در بودجه سال آینده بازتاب یابد، روی میز طرفهای جدال قرار گرفته است. دفتر دخل و خرجی که آقای روحانی به مجلس مُلاها ارایه داده، به حُفره های بُزُرگی در تامین منابع اشاره دارد. در پاسُخ، مجلس تحت کُنترُل باند ولی فقیه با هدف پُر کردن این سوراخها به شدت در پی ترفندهای تازه و پیدا کردن راه های گُستاخانه تری برای دوشیدن و غارت جامعه است. آخرین بار روز سه شنبه 5 اسفند، مجلس مُلاها همچون دُزدانی که در خفا دسیسه می چینند، در یک جلسه غیرعلنی در باره...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر