در ترکیه از سرمایهگذاریهای بخش خصوصی در عرصه فرهنگ و هنر استقبال میشود. این درحالی است که هنرمندان این کشور معتقدند با سانسورهای روزافزون دولتی روبرو هستند و برای مقابله با آن باید از خود خلاقیت نشان دهند. نمایشگاه بینالمللی "استانبول معاصر" از مهمترین رویدادهای فرهنگیهنری ترکیه است. این نمایشگاه که هر ساله در ماه نوامبر برگزار میشود، در واقع مکانی است برای عرضه و نمایش آخرین دستاوردهای هنر معاصر ترکیه. بیش از نیمی از یکصد شرکتکننده در این نمایشگاه از کشورهای خارجی از جمله آمریکا و روسیه میآیند، اگر چه باید گفت که جای دلالان و مؤسسات معروفی که در بازار جهانی هنر فعالاند، در این نمایشگاه هنوز خالی است. خاندانهای متمول ترکیه چون اجزاجیباشی (Eczacibasi) و تاهینجیاوغلو (Tahincioglu) نفوذ زیادی بر هنر و بازار هنر در این کشور دارند. بسیاری از کلکسیونها و موزهها در ترکیه در دست آنان است، مانند "موزه صنایع رحمی کوچ" که موزهای است ویژه وسایل نقلیه، صنعت و ارتباطات. این خاندانها در سالهای اخیر بنیادهایی هنری تأسیس کرده و هزینههای هنگفتی را برای بازسازی و احیای ساختمانهای صنعتی قدیمی و تبدیل آنها به مراکز فرهنگی صرف کردهاند. علاوه بر این، بانکهای خصوصی نیز به سرمایهگذاری در بخش فرهنگی، برگزاری فستیوالهای موسیقی و نشر کتاب علاقه نشان دادهاند. فقدان سنت سیاست فرهنگی در پشت این "رونق فرهنگی" اما انگیزهها و اهداف دیگری نهفته است. به گفتهی عایشه اینجه، جامعهشناس اهل ترکیه، "همه چیز در چند سال گذشته دچار رکود بوده است". او معتقد است که در ترکیه سیاستگذاریهای فرهنگی از سنت لازم برخوردار نیست و در طی ۱۲ سال گذشته که حزب عدالت و توسعه ترکیه (AKP) زمام قدرت را در دست دارد نیز تغییری در این وضع صورت نگرفته است. این در حالی است که حزب حاکم در کارزار انتخاباتی خود در سال ۲۰۰۲ وعدههای دموکراسی و پلورالیسم فرهنگی داده و به این ترتیب روشنفکران، لیبرالها و هنرمندان این کشور را به عنوان حامیان خود به صحنه انتخابات کشانده بود. آنان امید داشتند که تغییر و تحولات سیاسی چرخشی فرهنگی و آزادیهای بیشتری در این زمینه نیز به همراه بیاورد. با گذشت زمان اما مشخص شد که سیاستها و عملکرد دولت در زمینههای فرهنگی در مسیری دیگر...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر