جان کری گفته در صورت نرسیدن به توافق با ایران در ماه مارس ضرورتی برای ادامه مذاکرات نیست. خامنه‌ای هم گفته بهتر است توافق جزیی و کلی در یک مرحله حاصل شود. آیا طرفین به ضرورت حصول توافق رسیده‌اند؟ روز یک‌شنبه ۱۹ بهمن (۸ فوریه) علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی در سخنانی درباره مذاکرات اتمی ایران با گروه پنج به علاوه یک گفت: «بنده با توافقی که بتواند انجام شود موافقم، البته با توافق بد موافق نیستم». رهبر جمهوری اسلامی توضیح نداده است که از دید او چه توافقی خوب و چه توافقی بد است. اما پس از این اظهارات هرکدام از جناح‌های مخالف و موافق مذاکرات اتمی، تفسیری به نفع خود را از آن برداشت کرده‌اند. تندروهای اصول‌گرا این سخنان را شاهدی بر این مدعای خود دانسته‌اند که توافق با غرب نباید به هر قیمتی حاصل شود و جناح نزدیک به دولت نیز این برداشت را کرده که رهبر با ادامه مذاکرات و رسیدن به توافق موافق است. ولی واقعا منظور و هدف اصلی خامنه‌ای از این سخنان چه بوده است؟ رضا علیجانی فعال سیاسی ملی مذهبی مقیم پاریس در گفت‌وگو با دویچه‌وله واژه "توافق خوب" را واژه‌ای مانند "نرمش قهرمانانه" می‌داند که پیشتر از سوی خامنه‌ای مطرح شده بود؛ عبارتی دوپهلو و قابل تفسیر. این تحلیلگر سیاسی معتقد است خامنه‌ای تا کنون هر شرطی را در مذاکرات اتمی بیان کرده، بعدا مجبور شده از آن کوتاه بیاید. مثلا در مذاکرات استانبول گفته بود حاضر نیستیم اورانیوم غنی‌شده را به خارج از خاک ایران بفرستیم اما بعد جریان مذاکرات طور دیگری پیش رفت. در حال حاضر هم پذیرش غنی‌سازی ۵ درصدی از سوی ایران، به نظر آقای علیجانی به هیچ روی با بلندپروازی‌های هسته‌ای خامنه‌ای نسبتی ندارد، همینطور توقف فعالیت تاسیسات آب سنگین اراک و فوردو. رضا علیجانی معتقد است این اظهار نظرها بیشتر برای اقناع افکار عممی تندروها در داخل ایران بیان می‌شود. ادبیات مشترک ایران و آمریکا خامنه‌ای در بخش دیگری از سخنانش گفته:«این حرف را که می‌گویند در یک برهه درباره اصول کلی توافق شود و بعد درباره جزئیات، نمی پسندم. با تجربه‌ای که از طرف مقابل داریم، این را وسیله‌‌ای برای بهانه گیری‌های پی در پی در جزئیات خواهند کرد. توافق بهتر است...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر