انتخاب فیلم " تاکسی" در بخش اصلی جشنواره برلین پیامی روشن دارد: برلیناله مدافع آزادی هنرمندان و فعالیت مستقل آنان است. "تاکسی" دومین فیلم از فیلم‌های بخش رقابتی بود که روز جمعه، ۶ فوریه در کاخ برلیناله اکران شد. ساعت ۹ صبح روز جمعه (۶ فوریه) فیلم "تاکسی" در بخش رقابتی شصت و پنجمین دوره از جشنواره فیلم برلین در کاخ برلیناله به نمایش درآمد. تمامی اعضای هیئت داوران نیز در سالن سینما حضور داشتند. محدودیت‌های ساختن فیلم، ممنوع‌الخروج بودن جعفر پناهی و حاشیه‌های گوناگون سبب شده بود که عطش منتقدان و دوستداران سینما را برای تماشای فیلم پناهی دوچندان شود. پناهی در این فیلم با هویت واقعی خود تاکسی می‌راند. مسافران مختلفی سوار تاکسی او می‌شوند و دوربین‌هایی که در تاکسی تعبیه شده‌اند دیالوگ‌ها و رفتار مسافران را ضبط می‌کنند. فیلم شباهت زیادی به فیلم‌های مستند دارد. در آغاز فیلم این‌شبهه وجود دارد که مسافران از وجود دوربین‌ها آگاهی ندارند و موضوعات مورد بحث اتفاقی و تصادفی هستند، اما روند فیلم خلاف این تصور را تقویت می‌کند. البته می‌توان تصور نمود که این فیلم محصول گفت‌وگوهای متفاوت و متعددی بوده که پناهی در تدوین دست به گزینش زده تا محتوایی یک‌دست و دلخواه خود را در قالب یک فیلم تهیه و ارائه کند. اما شماری از مسافران در این فیلم به نصب دوربین‌ها پی می‌برند، حتی دست‌فروشی که فیلم‌های سینمایی را به صورت غیرمجاز می‌فروشد، پناهی را می‌شناسد و حتی به او می‌گوید که متوجه شده که گفت‌وگو میان یک مرد و زن درباره مجازات اعدام برای ضبط و فیلم‌برداری تدارک شده بوده است. البته پناهی پاسخی به این گمانه‌زنی نمی‌دهد. به زبان ساده آن که این دو مسافر "در جلوی دوربین فیلم بازی کردند." اغلب دیالوگ‌ها زمینه اجتماعی، سیاسی یا هنری دارند. از موضوع مجازات اعدام گرفته تا سانسور و خودسانسوری در سینما. بیشتر مسافران افرادی عادی و گمنام هستند، تنها نسرین ستوده، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر، چهره‌ای سرشناس در میان آنان است. از گفته‌های ستوده می‌توان دریافت که فیلم حدوداً در چه زمانی تهیه شده است. ستوده در گفت‌وگوی کوتاه خود به "اعتصاب غذای خشک" غنچه قوامی اشاره می‌کند. غنچه قوامی که قصد تماشای مسابقه والیبال...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر