مذاکرات هسته ای حکومت آخوندی با 1+5 بی شباهت به حکایت "گیرکردن سر گاو در خمره" نیست: در دهی که ملانصرالدین رهبری و ولایت آن را به عهده داشت، گاوی برای نوشیدن آب سر در یک خمره کرد و سرش در آن گیر کرد.....سر گاو هسته ای در خمره ولایت!شهباز نخعیپیش بینی آن کار دشواری نبود. از شامگاه چهارم نوامبر گذشته، که اکثریت یابی جمهوری خواهان در هردو مجلس نمایندگان و سنای آمریکا اعلام شد، بسیاری از ناظران پیش بینی می کردند که این امر به چالشی جدی برای باراک اوباما در حفظ تتمه آبرو در دوسال آخر اقامتش درکاخ سفید منجرشود.هفته گذشته این چالش وارد مرحله تازه ای شد و شتابی بیش از پیش یافت. درواقع می توان گفت سرعت این شتاب به حدی رسیده که فضای سیاسی را به زمین تنیسی شبیه کرده که ناظر تماشاگر ناگزیراست با سرعتی رشد یابنده سر خود را به چپ و راست بچرخاند. محور اصلی این شتاب پرونده هسته ای حکومت آخوندی است که وارد حساس ترین مرحله خود درعمر 12 ساله اش شده است. پس از دوبار تمدید، مدت تعیین شده برای توافق سیاسی در مرحله اول توافق جامع درماه مارس آینده پایان می یابد و زمان نهایی رسیدن به توافق جامع نیز 31 ژوئن 2015 اعلام شده است. دراین تسلسل سریع گفته ها و موضع گیری ها – که بیشتربه گفتگوی کرها شباهت دارد که در آن هرکس حرف خود را می زند بدون آن که به حرف طرف مقابل گوش بسپارد – ازهردوطرف مذاکره کننده نشانه هایی از ناتوانی و درماندگی به چشم می خورد. حکومت آخوندی، درعین حال که خود را از تک و تا نمی اندازد و درمورد بی تاثیر بودن تحریم ها و توانمندی نظامی خود لاف می زند و رجزخوانی می کند، آشکارا در تنگنایی اقتصادی گرفتار شده که می تواند برایش عواقب وخیم اجتماعی و سیاسی داشته باشد. براثر فشار همین تنگنا است که تنها در چند روز گذشته، از رهبر معظم گرفته تا دیگر مقامات ریز و درشت حکومت اشتیاق و تسلیم پذیری خود برای دستیابی به یک توافق را به نمایش گذاشته اند. ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر