نزدیک به چهار ماه پیش چندین زن در اصفهان قربانی اسیدپاشی شدند. در هنگامه‌ی اسیدپاشی فریاد اعتراض از همه‌جا بلند شد. اما حالا سروصداها خوابیده وکم‌تر کسی خود را موظف به پشتیبانی از این زنان و خانواده‌شان می‌داند. روزنامه شهروند در گزارشی با عنوان «زخم‌های بی‌مرهم» به وضعیت زنانی پرداخته که قربانی اسیدپاشی شده‌اند. گزارش از زنی نوشته که ۱۸ ماه پیش شوهرش بر او اسید پاشیده و هنوز هم با همان شوهر به زندگی ادامه می‌دهد چون «طی این همه سال هیچ‌کس سراغش نرفته و از حمایت برخوردار نبوده است». شهروند پای صحبت خبرنگارانی نشسته است که دست به کار پژوهشی درباره وضعیت این زنان زده‌اند. گزارش حاکی است که نه یک بانک اطلاعاتی در مورد این قربانیان وجود دارد و نه سازمان‌های غیردولتی که بتوانند در کنار سازمان بهزیستی و کمک‌های اجتماعی به این زنان کمک کنند. ترانه بنی‌یعقوب، روزنامه‌نگار در این زمینه گفته است: «هیچ کس از پس هزینه‌های جراحی برنمی‌آید. آن‌ها به‌طور متوسط بین ۳۳ تا ۵۰ عمل انجام می‌دهند و برای آن باید ردیف بودجه‌ای تعریف شود، یا بهزیستی یا تأمین‌اجتماعی موظف شوند که آن‌ها را رایگان درمان کنند.» ترانه بنی‌یعقوب افزوده است: «گاهی کسی که قربانی است باید یک‌سال منتظر نوبت چشم‌پزشکی باشد. برای کمک‌های مردمی هم افراد ممکن است به اشخاص اعتماد نداشته باشند یا خیرهای خارج از ایران که دوست دارند کمک کنند به این راحتی نتوانند این کار را انجام دهند، اما یک سازمان مردمی می‌تواند کمک‌ها را سازمان داده و به هدف برساند.» زندگی‌های نابود شده مهرماه گذشته خبر اسیدپاشی بر صورت دست‌کم هفت یا هشت زن در اصفهان موجی از نفرت و اعتراض در ایران به راه انداخت. اما واقعیت این است که در سال‌های گذشته موارد متعددی از اسیدپاشی در ایران رخ داده است. زنانی که قربانی اسیدپاشی می‌شوند، هرگز به زندگی گذشته خود بازنمی‌گردند. روند درمان قربانیان اسیدپاشی طولانی و پرهزینه است. روندی که به گفته پزشکان ممکن است تا ۱۰ سال هم طول بکشد. زمانی که حادثه اصفهان رخ داد، کلانتر هرمزی عضو هیئت مدیره‌ی "انجمن جراحان پلاستیک ایران" به خبرگزاری ایلنا گفت که برخی از این زنان ممکن است با دست‌کم ۶۰جراحی سلامتی خود را بازیابند. و بازیابی سلامتی، مطلقا...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر