۱۳۹۳ آذر ۹, یکشنبه

مصالحه هسته‌ای و دردسر رقابت‌های منطقه‌ای

علی افشاریمذاکرات هسته‌ای “وین ده” به دلیل مشارکت تعداد بیشتر بازیگرها خصلت متمایزی نسبت به دورهای قبلی مذاکره داشت و از این جهت منحصر به فرد بود. منظور از مشارکت، جنبه علنی و مستقیم موضوع است و گرنه قبلا به صورت غیرعلنی، ارتباطات و تماس‌های مورد نظر وجود داشته‌اند.در “وین ده” وزرای خارجه عربستان و عمان هم به محل مذاکرات سفر کردند. پیش از آن نیز یوسف بن علوی وزیر خارجه عمان در لندن با جان کری ملاقات کرد. علوی در حرکتی غیر منتظره پیش از مذاکرات “وین ده” سفری یک روزه به تهران داشت.نقش عمان در مذاکرات اخیر برجسته‌تر از همیشه بود.عمان از ابتدای مذاکرات هسته‌ای اعم از مراحل مخفی و علنی، نقش مهمی ایفا کرده اما در دور آخر این نقش برجسته‌تر شد. وزیر خارجه آمریکا در طول مذاکرات با مقام‌های دولت‌های اسرائیل، کویت، عربستان سعودی، کانادا، قطر، ترکیه و بحرین تماس مرتب داشت و آنها را در جریان چگونگی و پیشرفت مذاکرات قرار داد.در گذشته معمولا تماس‌ها محدود به دولت اسرائیل بود که مقامات غربی مدعی هستند یکی از اهداف آنها در مذاکرات هسته‌ای رفع نگرانی‌های اسرائیل از گسترش برنامه‌های هسته‌ای حکومت ایران است. اما در این دوره تعداد دولت‌ها و طرف‌های تماس به نحو چشمگیری افزایش یافت. در این میان سفر وزیر خارجه عربستان سعودی به وین و انجام مذاکرات به موازات نشست “وین ده” اقدامی غیرمتعارف و دور از انتظار بود.در حال حاضر این ریسک وجود دارد که رقابت‌های منطقه‌ای و تمایل برخی از بازیگران برای دریافت امتیازات و یا بهبود موقعیت خود، مذاکرات هسته‌ای را موضوع گروکشی قرار دهند.دولت آمریکا با تماس‌های علنی فوق نشان داد رفع برخی از نگرانی‌های بازیگران منطقه‌ای و جهانی را برای رسیدن به توافق جامع هسته‌ای با ایران در نظر دارد و به آن اهمیت می‌دهد.این رویکرد هم پیچیدگی مذاکرات را افزایش می‌دهد و هم آشکار می‌سازد ابعاد منطقه‌ای و جهانی برنامه‌های هسته‌ای ایران افزایش یافته است. نقش مذاکرات و تماس‌ها در لندن بر فضای مذاکرات در وین تاثیر داشت. در واقع دامنه این تاثیر آنقدر زیاد بود که سعود الفیصل به وین رفت . این اتفاق نشان داد مقامات آمریکایی در محاسبات و تصمیمات‌شان، جلب رضایت دولت عربستان...

ادامه خبر


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر