علی اکبر سعیدی سیرجانی، ادیب و نویسندۀ پرآوازۀ ایران، روز ۲۴ اسفند ۱۳۷۲ ، به اتهام جرایمی نظیر «توزیع مواد مخدر و مشروبات الکلی» بازداشت شد و مقامات امنیتی ۶ آذر ماه همان سال اعلام کردند که در بازداشت درگذشته است. بنیاد عبدالرحمن برومندبیستمین سالگرد قتل یک نویسنده علی اکبر سعیدی سیرجانیپیشتاز جنبش حقوق مدنی در ایرانسعیدی سیرجانی، که از پژوهندگان سرشناس ادبیات فارسی بود، در سالهای ۱۳۶۷ و ۱۳۶۸ دست به انتشار، "سیمای دو زن" و "ضحاک ماردوش"، دو تفسیر از آثار ادبی کلاسیک ایران زد که به ظاهر ربطی به اوضاع سیاسی کنونی ایران نداشت. مقدمه طولانی این دو اثر اما حاوی اشارات و استعاره هایی بود که در نگاه انتقادی او به حکومت دینی، جای شک و شبهه باقی نمی گذاشت. هر دو کتاب به سرعت در زمره پر فروش ترین کتابها در آمدند و این منجر شد به ممنوعیت کلیه آثار او. پاسخ سیرجانی به این وضع، ارسال نامه هایی بود خطاب به مقامهای کشور که در آن از سانسور دولتی انتقاد کرده بود. سیرجانی نه عامل کودتا بود و نه مشوق مبارزه مسلحانه. گناه او این بود که دفاعیه‌ای علنی در حمایت از اصل آزادی بیان برای همه مردم منتشر کرده بود. او با این عمل، جمهوری اسلامی را در مقابل چالش جدیدی قرار داده بود. چالشی که در واقع فصلی نوین در تاریخ دموکراسی‌خواهی ایران گشود.برای اوّلین بار، یک نویسنده بدون هیچ وابستگی حزبی یا مکتبی، و بدون اینکه دولت و ایده‌ئولوژیش را مستقیماً به معارضه بطلبد، تنها و با صدای رسا در عرصۀ عمومی به دفاع از یک حق معتبر جهانی، که انسان‌ها بنا به فطرت خود و ورای هر وضعیت تاریخی و سیاسی واجد آنند، بلند شد، و قلم پر قدرتش را در دفاع از آزادی فکر و بیان به کار انداخت. دستگاه امنیتی حکومت اسلامی ایران که تا کنون مخالفان سیاسی خود را تحت عنوان محارب، تروریست و برانداز می کشت، این توانایی را در خود ندید که نویسندۀ برجسته کشور را به جرم مطالبه مسالمت آمیز حق آزادی نوشتن و منتشر کردن به اعدام محکوم کند، پس دستگاه تبلیغاتی خود را به کار انداخت تا این صدای تنها...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر