اعظم بهرامیشاید مخفی و مجمل نگاه داشتن هر گونه آمار مربوط به مشکلاتی که یک طرفش زنان باشند از طرف دولت و نهادها و سازمانهای مربوطه در ایران آنقدر تکرار شده است که وقتی رییس کمسیون سلامت و محیط زیست شورای شهر تهران به حضور ٣٠٠٠ زن کارتن خواب در پایتخت اشاره کرد، بسیاری از روزنامه ها و رسانه های داخلی و خارجی در موردش نوشتند.هر چند، این موضوع همیشه با موضع گیریهای مختلفی مواجه بوده است ، رییس پلیس تهران بزرگ در سال ٩٢ اشاره کرد به آماری شامل ٣٠٠٠ کارتن خواب در تهران و اینکه تنها١٠٠ نفر آنان زن هستند . در حالی که در همان سال استاندار تهران تعداد حدودی کارتن خوابهای این شهر را ١٠٠٠٠نفر اعلام کرد، به هر روی مقایسه ای ساده بیانگر رشد بسیار زیاد این نوع زندگی است که نشانه ی نهایت آسیب دیدگی یک شهروند است . اما زمانی عمق رنج و ناامیدی از اقدامی نتیجه بخش در جهت بهبود ان اشکار میشود که موضع گیری مسؤولان ساماندهی و حل به این اسیب را مورد توجه و ارزیابی قرار دهیم. فاطمه الیا، از معدود نمایندگان زن حاضر در چندین دوره مجلس و از بنیانگذاران خانه عفاف ( که بارها اخبار سوء استفاده از دختران نوجوان بد یا بی سرپرست پناه برده به این مکانها را خوانده و شنیده ایم) این زنان اسیب دیده را زنان خیابانی خطاب میکند که خودشان میخواهند در خیابانها ول باشند و هیچ امر یا کسی انان را وادار به این کار نکرده است. او در حمایت از گفته های رییس پلیس تهران ابراز کرد ” اگر رییس پلیس این امار را میدهد حتمن درست است ، این افراد باید ساماندهی شوند و نیروی انتظامی با کسانی که دست به ناهنجاریها ی اجتماعی میزنند و حرکات خلاف شئونات انجام میدهند در چهارچوب قوانین موجود به شدت برخورد کند “و اضافه کرد ” باید سازمان های بهزیستی و کمیته امداد به این امر ورود کرده و ظاهر پایتخت را در شان یک کشور اسلامی کنند.” او البته این صد نفر زن کارتن خواب را سرگروه جریانهای فریب دختران جوان دانست !به هر حال مانند بسیاری از معضلات دیگر فرهنگی...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر