حسین علیزادهخاورمیانه به کدام سو میرود؟ این پرسش از آن رو مهم است که این منطقه، قلب تپنده نفت است و کاهش بهای آن تاثیرات ویرانگری بر اقتصاد منطقه خواهد داشت. آنچه در پاسخ این پرسش میتوان گفت این است که دستکم، شاهد”همسویی” در این منطقه نیستیم و هر روز بر افق تیره آن افزوده میشود.برای نمونهای روشن از تنش حاکم در منطقه، کشور مصر در اجلاس سه جانبهای با حضور یونان و قبرس که در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۴در نیکوزیا تشکیل شد، اعتراض خود را نسبت به حفاریهای ترکیه در سواحل جنوبی قبرس ابراز داشتند.چنین اعتراضاتی به آنکارا از سوی یونان و قبرس چیز جدیدی نیست. آنچه جدید و معنادار است، پیوستن مصر به این دو کشور است تا بلکه فشار را بر ترکیه افزایش دهد. پیش از این هم، عدلی منصور، رییس دولت موقت مصر (پس از عزل محمد مرسی) در ژانویه ۲۰۱۴ دیداری از یونان داشت تا حمایت مصر را از یونان برای اعتراض به “دستاندازیهای” ترکیه به حقوق همسایگانش ابراز دارد.جانبداری قاهره از یونان و قبرس موضوع جدیدی است که عمق اختلافات آنکارا و قاهره و همچنین عمق اختلافات موجود در خاورمیانه را روشن میسازد.مواضع چهار بازیگر مهم منطقه خاورمیانه یعنی ایران و مصر و ترکیه و عربستان در برخی تحولات همپوشانی و در برخی تحولات تنافر شدید دارد.از برکناری محمد مرسی تاکنون که انتخابات جدیدی در مصر صورت گرفته و ژنرال سیسی به ریاست جمهوری مصر برگزیده شده، ترکیه هرگز از موضع خود در جانبداری از محمد مرسی کوتاه نیامده است. رجب طیب اردوغان در نطق خود در مجمع عمومی سازمان ملل در سال جاری گفت کشورش در برابر “کودتای نظامی در مصر” ایستاده است.ترکیه از اندک کشورهایی است که همچنان از دولت اخوانالمسلمین به ریاست محمد مرسی حمایت میکند. ریشههای فکری اردوغان و مرسی به اندیشههای اسلامگرایی این دو باز میگردد که ریشه در جریان فکری اخوانالمسلمین دارد. به دنبال عزل محمد مرسی در ژوئیه ۲۰۱۳ و تشکیل دولت موقت نظامیان، ترکیه سفیر خود از قاهره را فراخوانده و تنش بین دو کشور هر روز به شکل جدید رخ مینماید.در راستای همین تنش، اخیراً مصر به صورت یکجانبه همه قراردادهای تجاری و اقتصادی با ترکیه...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر